گفته ام خدانگهدار

چه بریز و بپاشی کرده ام این سال ها. از خودم، از روانم، از صبر و قرارم، از احساسات و عواطفم، از طاقتی که حالا دیگر طاق شده، از قلبی که حالا دیگر مثل سابق شوری ندارد و اشتیاقی در آن پرپر نمی زند. دارم یک به یک رها می کنم آن خرده ریزه های مانده را. آن ته مانده های اشتیاقم به آدم هایی که زمانی دوستشان داشته ام و حالا دورند و نیستند و نصفه نیمه اند. دارم خودم را می بُرم از همه. دستِ خودم را می کشم به سمتِ خلوتم، به انزوای مستدامم، دارم بر می گردم به زهدان

آخرین مطالب این وبلاگ

مطالب پیشنهادی

آخرین مطالب سایر وبلاگ ها